E-mail αναγνώστη
Ποιός θυμάται τον Γιώργο Χρυσοβερίδη;
Οι Φαληριώτες πάντως τον θυμούνται σίγουρα. Υπήρξε δήμαρχός τους για πολλά χρόνια μέχρι και το 1998. Επιτυχημένος! Σοβαρός άνθρωπος! Ευθυεπής, όπως ταιριάζει στους Δημοτικούς άρχοντες! Αλλά... άτυχος, ίσως και υπερβολικά εύπιστος. Υπήρξε άτυχος διότι η πορεία του διασταυρώθηκε με την πορεία του Κ. Μητσοτάκη. Μόνον όποιος υπέστη το ίδιο κακό συναπάντημα μπορεί να αντιληφθεί το μέγεθος της συμφοράς. Ο Γιώργος Χρυσοβερίδης εξαπατήθηκε θεωρώντας ότι ακόμη και ο Μητσοτάκης θα είχε κάποιο όριο στην βορβορώδη αναξιοπρέπειά. Η ζωή απέδειξε ότι είχε άδικο. Για τον Μητσοτάκη το ψεύδος είναι απύθμενη άβυσσος, απ' την οποία αντλεί τροφή και οξυγόνο. Έτσι, παρά το ότι ο Μητσοτάκης είχε υποσχεθεί ότι όλοι οι εν ενεργεία δήμαρχοι θα ήσαν και πάλι , αυτοδικαίως, υποψήφιοι δήμαρχοι με την επίσημη υποστήριξη της Ν.Δ., ο Χρυσοβερίδης το 1994, αν και εν ενεργεία δήμαρχος, δεν έλαβε το χρίσμα.
Κλασική Μητσοτακική αθλιότητα!
Εκτελεστικό όργανο αυτής της ελεεινής πράξης υπήρξε ένας απόστρατος του Πολεμικού Ναυτικού, ο Διονύσης Χατζηδάκης. Ιπποκόμος του Μητσοτακισμού, γελωτοποιός της οικογένειας στους μπουφέδες που διοργάνωνε η Μαρίκα, ανήλθε την στρατιωτική ιεραρχία, όχι δαμάζοντας τα κύματα, όπως αρμόζει στους αξιωματικούς του Ναυτικού, αλλά έρποντας και γλείφοντας στη στεριά. Το ευδόκιμον της υπηρεσίας του δεν το θεμελίωσε στις θάλασσες, ως είχε καθήκον, γεγονός που τον στιγμάτισε ανεξίτηλα ανάμεσα στους πραγματικούς ναυτικούς και σημάδεψε την συμπλεγματική συμπεριφορά του. Αυτή η απόφαση εκτός από ανήθικη ήταν και παράλογη. Άλλωστε η Ν.Δ. πλήρωσε το τίμημα του παραλογισμού αυτού με την ήττα της στις δημοτικές εκλογές του 1998. Όμως τίποτε δεν μπορούσε να σταθεί εμπόδιο στην χαλύβδινη αποφασιστικότητα του Μητσοτάκη να επιβάλλει τους οικόσιτους λακέδες του στο κόμμα.
Εάν ο Καλιγούλας μπόρεσε να διορίσει συγκλητικό το άλογό του, τότε γιατί ο Μητσοτάκης δεν θα μπορούσε να διορίσει δήμαρχο το ναυτοπρόσκοπό του;
Κάπως έτσι οι Φαληριώτες “ζαλώθηκαν” τον Διονύση Χατζηδάκη.
Και τον υπέμειναν στωικά μέχρι σήμερα.
Η μοναδική πράξη του για την οποία οι Φαληριώτες θα τον θυμούνται με αποτροπιασμό είναι η αθλιότητα που επέδειξε εις βάρος του σημερινού ηγέτη της Ν.Δ., στο έκτακτο συνέδριο του κόμματος, αρνούμενος επιδεικτικά και με αγένεια, έστω και να ακούσει τον Α. Σαμαρά. Όταν ο Χατζηδάκης, κατόπιν εντολής Μπακογιάννη, πορεύθηκε προς το φυσικό του χώρο, τις τουαλέτες του Σ.Ε.-Φ., δεν σφράγιζε μόνο τη τύχη του αλλά απεκδύετο ακόμη και τα τελευταία ίχνη αξιοπρέπειας που του είχαν απομείνει. Βέβαια αυτή η, ασύγγνωστης γελοιότητας, πράξη είναι η πλέον διάσημη αλλά δεν είναι η μόνη. Ο Χατζηδάκης είναι πραγματικό περιβόλι αναξιοπρέπειας. Γι αυτό δεν προξενεί εντύπωση το γεγονός ότι σήμερα, προκειμένου να επιτύχει την επανάληψη της υποψηφιότητάς του, επιστρατεύει την παλαιά τεχνική την οποία τόσο καλά κατέχει: του “αναριχάσθαι δια της γλώσσης” και του “βαδίζειν δια της κοιλίας”.Επικαλείται μάλιστα και το παλαιό “δόγμα” ότι οι εν ενεργεία δήμαρχοι καθίστανται αυτοδικαίως υποψήφιοι με την επίσημη στήριξη του κόμματος. Λησμονώντας ο ασπόνδυλος και χαμερπής λεμούριος ότι πρώτος αυτός δεν σεβάστηκε αυτή την αρχή. Βέβαια οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ γνωρίζουν πολύ καλά ότι αυτά τα τεχνάσματα δεν έχουν καμμία τύχη. Το πολιτικό του τέλος είναι πλέον βέβαιο.
Ο Ναύαρχος που μίσησε τον καθαρό αέρα του ανοικτού πελάγους, θα τελειώσει πλατσουρίζοντας στα ακάθαρτα αβαθή του Φαληρικού όρμου, δίπλα στους αγωγούς λυμάτων έστω και... επεξεργασμένων.
Του αξίζει γιατί ο ίδιος το επέλεξε!
Bρε εδώ έκανε τον ΑΓΡΑΜΑΤΟ πωλητή κασετών της Ν.Δ αρχηγό κόμματος, και δεν θα έκανε τον Χατζηδάκη… δήμαρχο?
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου